Jest dziwnie. Są już wakacje. No prawie, jeszcze jutrzejsza poprawa i wtedy już oficjalnie wakacje. Nie wiem jak ją napiszę, bo nie ogarniam tego kompletnie. Tak jak wszystkiego ostatnio. Hucznie świętowałam koniec pierwszego roku, momentami chyba zbyt. Ale to już się zdarzyło i tego nie zmienię. Jakoś łatwo było mi się z nimi wszystkimi rozstać, chyba wiem dlaczego, ponieważ nie byli tak ważni jak Osoba, z którą musiałam się w tym roku pożegnać. I czuję się z tym wszystkim tak bardzo źle, z tym, że nie mogę lub nie chcę tego nikomu powiedzieć, co dzieje się tam w środku, nie jest lekko. A w dodatku zdaję sobie sprawę z tego, że nawaliłam i najgorsze jest to, że w ogóle się tym nie przejmuję, spływa to mnie, wszystko się wali, a ja stoję obok i spokojnie na to patrzę.. Ta obojętność jest straszna, ale nie potrafię tego zatrzymać.
